Wat is Osteopathie?

Osteopathie vindt zijn oorsprong in de Verenigde Staten rond 1870 met als grondlegger de arts Dr. Andrew Taylor Still. Osteopathie is in Amerika sinds 1966 wettelijk erkend als medische behandeling.

De Osteopatische denkwijze is holistisch. Omdat het lijf een ondeelbaar geheel vormt, waarbij er een wederzijdse wisselwerking bestaat tussen alle structuren in het lijf, bekijken wij het lichaam in zijn totaliteit.

Met behulp van uitgebreide kennis van anatomie, fysiologie, neurologie, pathologie, embryologie en biomechanica zal in het volledige behandelproces de klacht in een zo’n breed mogelijk perspectief worden geplaatst. Dit perspectief wordt vervolgens geplaatst binnen drie systemen:

  1. Het pariëtale systeem (botten, spieren en gewrichten) maakt bijvoorbeeld lopen, fietsen of bewust bewegen mogelijk.
  2. Het viscerale systeem (organen en orgaansystemen) maakt bijvoorbeeld verteren, groeien en genezen van ziekte mogelijk.
  3. Het craniale systeem (zenuw en zenuwstelstel) maakt bijvoorbeeld voelen, ervaren en onthouden mogelijk.
 

De Osteopaat is deskundig in de beoordeling van de beweeglijkheid en de onderlinge samenhang van al deze weefsels in het lichaam. Bewegingsverlies in een van de drie systemen of de samenhang ervan veroorzaakt een verlies aan functie. Dit kan de oorzaak zijn van het ontstaan van klachten. Deze worden daarom ook wel functionele klachten genoemd. De structuur van het lichaam is goed maar de functie is gestoord. Op een röntgenfoto of mri -scan worden geen oorzaken voor de klachten gevonden.

Osteopathie is een manuele geneeswijze die zich toelegt op het herstellen van de bewegings-mogelijkheid van de drie bovengenoemde systemen in het lichaam. De Osteopaat bekijkt het lichaam in zijn totaliteit. Zoekt de plaats en de oorzaak van het bewegingsverlies en probeert die door middel van manuele technieken op te heffen. Hiermee wordt het zelfherstellend mechanisme van het lichaam gestimuleerd. Dit is vaak al genoeg om de klacht te doen verminderen of verdwijnen.

Osteopathie gaat op zoek naar de oorzaak van de klacht. Dit is niet altijd de plaats waar de klacht of pijn zich manifesteert. Pijn is het gevolg, de oorzaak ligt vaak elders.